پیغمبر اکرم از جوانی از صحابه‌ی خودشان خوششان آمد و برای او دعائی کردند و فرمودند: «اللّهمّ امتعه بشبابه»؛(۱)
یعنی پروردگارا ! او را از جوانیِ خود متمتع کن، بهره‌مند کن. معلوم میشود همه‌ی جوانان از جوانیِ خود بهره‌مند نمیشوند که پیغمبر برای این جوان چنین دعائی را کرد. تمتع از جوانی، بهره‌مندی از جوانی به چه معناست؟ خطاست اگر خیال کنیم بهره‌مندی از جوانی به معنای لذت بردن از شهوات مادی جوانی است، سرگرمی‌های جوانی است، استفاده‌ی از لهویات در دوره‌ی جوانی است؛ این نیست بهره بردن از جوانی. در یک بیان دیگری پیغمبر اکرم فرمودند: «ما من شابّ یدع لذّه الدّنیا و لهوها و اهرم شبابه فی طاعه الله الّا اعطاه الله اجر اثنین و سبعین صدّیقا»؛(۲)
یعنی جوانی که دامن خودش را پاک نگه میدارد، از شهوات مادی دوری میگزیند، در پیش خدای متعال اجر هفتاد و دو صدیق را دارد. «در جوانی پاک بودن شیوه‌ی پیغمبری است». مثالی هم که خدای متعال به عنوان الگو در مقابل جوانان گذاشته است، یوسف پیغمبر است. تمتع از جوانی به این نیست؛ تمتع از جوانی این است که انسان – همچنان که در این حدیث هست – «اهرم شبابه فی طاعه الله»؛ جوانی را در اطاعت خدا بگذراند. اطاعت خدا هم فقط نماز خواندن نیست. البته نماز خواندن خیلی با فضیلت و مهم است و سازنده است، اما فقط این نیست. در عرصه‌ی وسیع زندگی، مصداقهای زیادی برای اطاعت خدا هست؛ که یکی از مهمترین آنها ترک گناه است، آلوده نکردن دامن است. درس هم که شما میخوانید، اطاعت خداست؛ ابتکار هم که میورزید، اطاعت خداست؛ همین کارهائی که این جوانهای عزیز اینجا گفتند – در زمینه‌ی مسائل شیمی، انرژی، علوم انسانی، پزشکی و غیره – تلاش در این راه‌ها، همه اطاعت خداست.۱۳۹۰/۰۷/۲۴
بیانات در دیدار دانشجویان کرمانشاه
۱)المصنف، ابن أبی شیبه، ج ۷، ص ۴۳۷ ؛ تهذیب الکمال، مزی، ج ۲۱، ص ۵۹۸ ؛ الإصابه، ابن حجر عسقلانی، ج ۴، ص ۵۱۴ ؛ الخرائج و الجرائح، قطب الدین راوندی، ج ۱، ص ۵۲؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۱۸، ص ۱۲، ح ۲۷؛
أنه سقى النبی صلى الله علیه وسلم لبنا فقال: ” اللّهُمَّ أمتِعهُ بِشَبابِهِ ” ، فلقد أتت علیه ثمانون سنه لا یرى شعره بیضاء . عمرو بن حَمِق به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله) شیر نوشاند. پیامبر (صلى اللّه علیه و آله) فرمودند: «بار خدایا! او را از جوانی اش برخوردار بدار». پس، هشتاد ساله شد و یک موى سپید در خود ندید.
۲)مجموعه ورّام، ورام بن ابی فراس، ج ۲، ص ۵۱ ؛ الأمالی، شیخ طوسی، ص ۵۳۵ ؛ أعلام الدین فی صفات المؤمنین، حسن بن محمد دیلمی، ۱۹۸؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۷۴، ص ۸۴ ؛ کنز العمال، متقی هندی، ج ۱۵، ص ۷۸۵ ؛
یَا أَبَا ذَرٍّ مَا مِنْ شَابٍّ یَدَعُ لَذَّهَ الدُّنْیَا وَ لَهْوَهَا وَ أَهْرَمَ شَبَابَهُ فِی طَاعَهِ اللَّهِ إِلَّا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ اثْنَیْنِ وَ سَبْعِینَ صِدِّیقا.
ترجمه:
پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: ای اباذر! هیچ جوانى خوشی هاى دنیا و سرگرمی هاى آن را کنار نمینهد و جوانیش را در فرمانبردارى از پروردگار صرف نمی‌کند، مگر آن که خداوند به وى پاداش هفتاد و دو صدّیق مىبخشد.