این روزها که باز وردِ زبان شده ای، دلم برای غربتت بیشتر می سوزد…!

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

سی مرغ به قصد قاف، هنگامه ی پرواز گرفتند؛
و قاف حرف آخر عشق بود…
ما امّا در عین عاشقی مانده بودیم…!

قدر خیلی چیزها را فقط آقا می داند.

به صف شدیم هم نوا با درختان پارک به سمت قبله

کدام تفکر جهادی تکلیف می کند از شهری که هزاران مشکل زیرساختی دارد ۱۰۰۰ نفر را ببرید تهران؟!

به بهانه یک نظر

صبح است، خواب مانده ام

دی ماه بوی بهمن گرفته است

گفتم، مادر دعا کن شهید شوم…

شیطنت های بچگی که امروز یادآوریش برایمان دلچسب و حسرت انگیز است..

حاج حسین نبودنت که چقدر نفس گیر است

و باز هم صدای پای رمضان می آید

به بهانه سفر طبس

انقلاب ما و انقلاب امام زمان علیه السلام