امام جواد علیه السلام در ۱۰ رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه متولد شدند. آگاهی های تاریخی از زندگی امام جواد (ع) گسترده نمی باشد زیرا محدودیت های سیاسی و شیوه های مبارزه ی مخفی (تقیه) امام جواد (ع)، برای حفظ شیعیان خود در آن زمان، وجود داشته است و ذکر وقایع و رخدادها خیلی دقیق نمی باشند. ۸ ساله بودند که پدر بزرگوارشان را از دست دادند. فرزندان آن حضرت را ۴ پسر و ۴ دختر نوشته اند بدین شرح:حضرت ابوالحسن امام علی النقی ( هادی )، ابواحمد موسی مبرقع، ابواحمد حسین، ابوموسی عمران، فاطمه، خدیجه، ام کلثوم، حکیمه
مأمون پس از به قتل رساندن امام رضا (ع) مقر حکومت خود را در بغداد مستقر ساخت. او برای پاک نمودن اذهان مردم، جلب اعتماد آن ها و ترس از جایگاه جواد الائمه (ع)، امام را با نامه ای ظاهرا محبت آمیز و با تکریمی دروغین از مدینه به بغداد فراخواند تا ایشان را تحت نظر بگیرد. زندگی امام محمد تقی(ع) همانند پدربزرگ گرامی شان، موسی بن جعفر (ع) در زندانی به وسعت شهر بغداد همراه شد.
مأمون برای انتقال نسل امامت به خاندان عباسی و زیر نظر داشتن دقیق فعالیت های امام جواد (ع)، دخترش ام الفضل را به تزویج امام (ع) در آورد. امام (ع) به جبر و اضطرار ازدواج با ام الفضل را پذیرفتند. ایشان هرگز از دختر مأمون صاحب اولادی نشدند. سرانجام همین زن بود که حضرت را مسموم نمود و امام جواد (ع) در منزل خودشان، در ۳۰ ام ذی القعده ی سال ۲۲۰ هجری قمری، غریبانه به شهادت رسیدند.