دعاى روز دوازدهم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم .اللهمّ زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ على العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَهَ الخائِفین.
خدایا زینت ده مرا در آن با پوشش وپاکدامنى وبپوشانم در آن جامه قناعت وخوددارى ووادارم نما در آن بر عدل وانصاف وآسوده ام دار در آن از هر چیز که مىترسم به نگاهدارى خودت اى نگه دار ترسناکان .
زیور ستر و عفت (الستر والعفاف)
انسان نوعا عیب ها و گناهانی دارند و نمی خواهند کسی بفهمدو خداوند نیز پرده آبروی بندگان را نمی درد و عیب ها را مستور می دارد. این یک معنای ستر است.و گاه ،عیب ها در دیگران است و آدمی خبر دارمی شود.اما به حکم انسان دوستی و به دستور دین،از افشاء عیب های خلق خودداری می کند، و بدی ها رابه قصد حفظ حرمت انسان ها،در پرده استتار و پوشش می گذارد.واین هم یک معنای ستر است . که دعا کننده از خدا در خواست می نماید که این ستر و پرده پوشی ، نصیب او گردد که براستی ،زینتی برا یانسان های هوشمند و اهل تقوا است.
و عفت ، حفظ نفس و شهوت از هر خطاست. و یک معنای عفت ،میانه روی است.امام صادق از حضرت علی (ع) نقل می کنند که حضرت فرمودند:”بهترین عبادت،عفت است(کافی ج۳ ص۱۲۵)
قناعت و بی نیازی (القنوع والکفاف)
قناعت،سرمایه ای است بی پایان ،و گنجینه ای است ارزشمند و بی نظیر ،قناعت ،یعنی انسان ،به آنچه دارد،شادمان باشد.و طبع سرکش و زیاده طلب زیادی مادی و طغیان گر نداشته باشد.کلمه دیگر در این فراز از دعا “کفاف” است یعنی روزی به مقذار لازم.قناعت از طرف ما و کفاف از جانب خدا است که دعا کننده می گوید به مقداری که لازم دارم،روزی ام ده. بیش از مقدار نیاز مایه هلاکت و طغیان و تباه ساختن عمر است.
عدل و انصاف
“عدل”یعنی قرار دادن هر چیزی در جای خود و”ظلم”به معنای خلاف عدل است و انصاف همان عدالت می باشد.پیامبر(ص)فرمودند: بهترین عمل ،آن است که حق مردم را به ایشان واگذار کنی و عادل باشی.(کافی ج۳ ص۲۲۰)
ایمنی از هر گزند(آمنی فیه من…)
دعا کننده از خدا ایمنی و آفات را می طلبد.قرآن کریم فرمود:”بایاد خداوند دل ها مطمئن می شود.(رعد/۲۸)
… تدبر در قرآن (جزء دوازدهم) این جزء آیات خطاب به مومنین ندارد.
وَأَقِمِ الصَّلَاهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ۚ ذَٰلِکَ ذِکْرَىٰ لِلذَّاکِرِینَ(هود/۱۱۴)
و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستین شب برپا دار، که یقیناً نیکی ها، بدی ها را از میان می برند، این برای یادکنندگان تذکّر و یاد آوری است(۱۱۴)
ابو عثمان می گوید: “من با سلمان فارسی در زیر درختی نشسته بودم . او شاخه خشکی گرفت و تکان داد تا تمام برگ هایش فرو ریخت. سپس روبه من کرد و گفت : سؤال نکردی چرا این کار را کردم؟ گفتم : بگو ببینم منظورت چه بود.گفت : این همان کاری بود که پیامبر (ص)انجام داد،هنگامی که به خدمتش در زیر درختی نشسته بودم .سپس پیامبر این سؤال را از من کرد وگفت:سلمان نمی پرسی چر اچنین کردم؟عرض کردم بفرماید چرا؟ فرمودند:هنگامی که مسلمان وضو بگیرد و خوب وضو بگیرد و سپس نماز ها پنجگانه را به جا آورد،گناهان او فرومی ریزند،همان گونه که برگ های این شاخه فرو ریخت.(تفسیر نمونه ذیل آیه شریف) بالاتر اینکه اگر انسان از خطاهایش توبه کند و عمل صالح ،که مصداق کاملش نماز است ،انجام دهد خداوند نه تنها سیئات او را محومیکند،بلکه به جای ان حسنه قرار می دهد.(فرقان/۷۰)
منابع :سایت تبیان/ پیام رستگاران؛علی ثقفی/پایگاه تخصص ترجمه قرآن کریم/آیه های زندگی ؛حسین اسکندری