دعاى روز نوزدهم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم .اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین.
خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش ومحروم نکن ما را از پذیرفتن نیکىهایش اى راهنماى به سوى حـق آشکار .
بهره کامل (اللهم وفر فیه حظی)
“برکات ” جمع برکت است به معنای خیر دائم و نعمت سودآورو ماندنی است. مالی که در راهی مصرف شود و انسان سود نبرد می گوییم برکت نداشت.عمری که بیهوده تلف گردد و ادمی تهیدست آماده مرگ شود می گوییم:بی برکت بود.در کلمات قصارحضرت علی(ع) است که :”وقتی خیانت ها آشکار گشت، برکت ها برداشته می شود.”
راهیابی به خیرات (وسهل سبیلی الی خیراته)
شاید ما انسان های ضعیف تصور کنیم که خیر،همان برکات دنیا و سودهای مادی است. اما نظر اولیا دین غالبا به منفعت های معنوی و حسن عمل و اخلاق است. آنها خیر را در صفات پسندیده و اعمال شایسته می دانند.حضرت علی (ع) می فرمایند :”خیر تو در زیادی مال و فرزندانت نیست. بلکه در زیادی علم وعمل تومی باشد.”(بحارالانوار ج۶۹ص۴۰۹)
پذیرش اعمال (قبول حسنات)
انسان ،کارهای نیک و پسندیده را قبول دارد که زیبنده آدمی،و شایسته انجام است. اما گاه نمی داند که حسنه و حسنات چیست؟ادعا کننده در این فراز از دعا می خواهد که دیده بینا پیدا کند و حسنات را بشناسد و قبول نماید و به انجام برساند و مورد قبول پروردگار قرار گیرد.یکی از نشانه های قبولی عمل میزان تاثیر آن در زندگی انسان است.
…تدبر در قرآن(جزء نوزدهم) این جزء آیات خطا به مومنین ندارد.
وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا(فرقان/۶۳)
و بندگان رحمان کسانی اند که روی زمین با آرامش و فروتنی راه می روند، و هنگامی که نادانان آنان را طرف خطاب قرار می دهند [در پاسخشان] سخنانی مسالمت آمیز می گویند(۶۳)
ایمان و محاسن اخلاق در وجود بندگان خاص خدا چنان ریشه عمیقی دارد که تند باد سخنان زشت و برخورد های خشن جاهلان در رفتار و منش آنان هیچ تغییری ایجاد نمی کند وآنات رااز روش انساتی و الهی خود منحرف نمی سازد. رسول خدا(ص)فرمودند:”آیا به شما بگویم اخلاق کدام یکتان به من شبیه تر است؟ آن کس که رفتارش از همه بهتر و بردباریش بیشتر و نسبت به خویشانش نیکو کارترودر حال خشم وشادی با انصاف باشد”(بحارالانوار/ج۷۴ص۱۵۲)امام علی(ع) فرمودند:”نخستین فایده ای که شخص بردبار از حلم خود می برد این است که مردم در مقابل دشمن نادانش به یاری او بر می خیزند”(غررالحکم ج۲ص۶۶)قرآن می فرماید هر پیامبری که امد مردم او را ساحر و مجنون خواندند(ذاریات/۵۲)هم چنین بارها قران خطاب به پیامبر اکرم فرمودند که کافران تو را شاعر و ساحر و دیوانه می خوانند(صافات/۳۶ ؛حجر/۶)با این حال خداوند به پیامبر امر فرموده است که در برابر گفتار افراد نادانصابر و بردبار باش و به وجهی پسندیده از ایشان دوری کن(مزمل/۱۰۹در توصیف اهل ایمان نیز می فرماید:”وچون سخن لغوی بشنوند،از آن روی بر می تابند و می گویند کارهای ما ازآن ما و کارهای شما ازآن شماست .به سلامت باشید ،ما جویای مصاحبت نادانان نیستیم”(قصص/۵۵)از پیامبر اکرم (ص) نیز روایت است که “نرمی و مدارا بر امری قرار نمی گیرد ،مگر ان را لطیف و زیبا کتد؛و ازامری جدا نمی شود،مگر آن که باعث نارواییو زشتی ان گردد.”(سفینه البحار ماده رفق)
منابع :سایت تبیان/ پیام رستگاران؛علی ثقفی/پایگاه تخصص ترجمه قرآن کریم/آیه زندگی ،حسین اسکندری