دعاى روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم . اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین.
خدایا مؤاخذه نکن مرا در ایـن روز به لغزشها و درگذر از من در آن از خطاها وبیهودگیها وقرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها وآفات اى عزت دهنده مسلمانان
نجات از لغزش ها(العثرات)
“عثرات”جمع”عثره” به معنا ی زمین خوردن و لغزش است. واین جا منظور زمین خوردن معنوی و خطا است.اگر خداوند بخواهد بندگان را برا ی گناهی که مرتکب شده اند عقوبت کند، هیچ کس روی زمین بدون بلا باقی نخواهد ماند. از این رو دعا کننده در خواست می کند که خدایا مرا به خاطر گناهانم به بلا و عقوبت مبتلا نگردان.
عفو گناهان (الخطایا والهفوات)
کلمه “اقلنی”از “اقاله” به معنای بازگرداندن و بر هم زدن معامله و قرار دادی است که میان دو یا چند نفر صورت گرفته است.ما نیز با خدا در عالم ذر و در سرشت اولی انسانی تعهد بسته و قول داده ایم که گرد بدی ها نگردیم . و قرار ما گویا با خدا ی مقتدر ،این بود که اگر خطا کردیم عقوبت شویم. واکنون که در دنیا خود را غرق در بدی و گناه می بینیم ،از خدا می خواهیم که ان عهد و پیمان را نادیده بگیرد و مانند شریکی که معامله را فسخ و باطل ،اعلام می نماید،ما را به گناه و بدی ها،عقاب و عقوبت نفرماید. و مانند آنه که هیچ تعهدو قراری در کار نبوده،با ما رفتار نماید. “خطا”و”هفوه” وهفوات”همان لغزش و گناه است. که از خدا می خواهیم ما را در برابر خطا ها مؤاخذه و مبتلا نگرداند.
در تیر رس بلاها وافات (للبلایا و الافات)
دنیا جای بلا وآفت است. در نهج البلاغه می خوانیم که”دنیا منزلی است که به بلا ها و آفت ها احاطه شده است”(نهج البلاغه خطبه ۲۲۶) در روایات آمده که :”بلا برا یظالم ، ادب و برای مومنین ،امتحان وآزمایش و برای انبیا درجه و مقام و برای اولیا کرامت و بزرگواری است.”(بحارالانوارج۶۷/ص۲۰۸) در عین حال دعا کننده از خدا می خواهد که او را به بلا مبتلا نسازد. زیرا نوعا نمی توانیم از امتحان سالم وآبروند و رو سفید بیرون آییم.
…تدبر در قرآن (جزء چهاردهم) این جزء آیات خطاب به مومنین ندارد.
إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ ۚ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (نحل/۹۰)
به راستی خدا به عدالت و احسان و بخشش به خویشاوندان فرمان می دهد، و از فحشا و منکر و ستم گری نهی می کند. شما را اندرز می دهد تا متذکّر [این حقیقت [شوید [که فرمان های الهی، ضامن سعادت دنیا و آخرت شماست[(۹۰)
پیامبر اکرم(ص) فرمودند:”تمام تقوا در این سخن خداوند است.”(تفسیر نورالثقلین ج۳ص۷۸)آن گاه این آیه را تلاوت کردند.این آیه سه امر دارد وسه نهی ؛ودستور العمل کلی اسلام و یکی از مواد قانون اساسی دین و منشور جهانی آن است.اهمیت این آیه تا جایی است که آخرین سخن امام باقر(ع) در خطبه های نماز جمعه همین آیه بود؛ودر پی آن ،عرض کرد :”خدایا ما را از کسانی قرار ده که اندرزها را می شنوند و به حالشان مفید است.” به راستی احیای اصول سه گانه عدل و احسان و بخشش به خویشاوندان و مبارزه با انحرافات سه گانه فحشا و منکر بغی کافی است تا دنیایی آباد وآزاد وبه دورازهر ظلم وفقر و فساد ایجاد شود.
منابع: سایت تبیان/پیام رستگاران؛ علی ثقفی/ پایگاه تخصص ترجمه قران کریم/ آیه های زندگی ؛حسین اسکندری