دعاى روز چهارم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم .اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَهِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَهَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.
خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت وبچشان در آن شیرینى یادت را ومهیا کن مرا در آنروز راى انجام سپاس گذاریت به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه داریت وپرده پوشى خودت اى بیناترین بینایان.
توانایی اطاعت(اللهم قونی…)
اجرای فرمان خداوند ،و اطاعت از دستور وی سعادت هر انسانی است.اما خود پروردگار باید یاری کند.از این رو دعا کننده از خدا می خواهد که خداوند به او نیروی این اطاعت و توفیق را عنایت فرماید.حضرت امیر(ع) فرمودند: هرگاه در خود ،قدرتی یافتی ،قدرت را صرف طاعت حق نما.وچون احساس ضعف نمودی برای معصیت ،ضعیف باش.(قصار الجمل،ج۱ص۴۱۱) ودر دعای کمیل چنین به ما تعلیم فرموده که بگوییم: “قو علی خدمتک جوارحی” “خدایا به من قوت و قدرت عنایت کن تا نیروی خود را صرف خدمت تو نمایم.”
شیرینی یاد خدا(حلاوه ذکرک)
یاد حخدا شیرینی دارد که بند گان هوشمند و عاشق حق،این شیرینی را احساس می کنند. دعا کننده، از خدا مسئلت می نماید که او را به این مرتبه رفیع برساند.و دعا ومناجات ویاد خدا در کام او شیرین باشد.یاد وذکر خدا از عبادت های بزرگ و پر اجر می باشد ودر مورد ذکر به کم قناعت نشده .”واذکروا الله کثیرا” “خدا را بسیار یاد کنید( ۱۰جمعه )”
شکر نعمت (و اوزعنی…)
نعمت های پروردگار ،بر ما بسیار است قرآن کریم فرموده:”اگر بخواهید نعمت های خدا را بشمارید،هرگز از عهده شمارش آن ها بر نمی ایید(۴ ابراهیم)” یکی از شعبه ها و شاخه های شکر،آن است که نعمت را در راهی که خدا دستور داده ،به مصرف برسانیم تا نعمت بر ما دائم باشد. حضرت امیر(ع) فرمودند: پیوسته شکر خدا را به جا آور تا نعمت بر تو مداوم وهمیشگی باشد.(قصارالجمل ج۱ ص ۳۲۹)
در پناه خدا(واحفظنی…)
خداوند باید بنده را حفظ فرماید و نام حفیظ و حافظ از اسماء پروردگار است. کامه ستر هم که به معنای پوشش و حجاب است،از این رو است که بنده می خواهد خدا گناهان او را آشکار نسازد وآبروی او را حفظ کند. وجمله ابصر الناظرین نیز می خواهد اشاره کند به این که خداوند همه چیز را بهتر از هر کس می بیند و می داند، اما پرد پوشی می کند وآبروی بندگان را نمی ریزد.
…آیات خطاب به مومنین (جزء چهارم)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تُطِیعُوا فَرِیقًا مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ یَرُدُّوکُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ کَافِرِینَ (۱۰۰/آل عمران)
ای اهل ایمان! اگر از گروهی از کسانی که به آنان کتاب داده شده اطاعت کنید، شما را پس از ایمانتان به کفر بازمی گردانند.(۱۰۰)
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۲/آل عمران)
ای اهل ایمان! از خدا آن گونه که شایسته پروای از اوست، پروا کنید، و نمیرید مگر در حالی که [در برابر او و فرمان ها و احکامش] تسلیم باشید(۱۰۲)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَهً مِنْ دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ ۚ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ ۖ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (۱۱۸/آل عمران)
ای اهل ایمان! از غیر خودتان برای خود محرم راز نگیرید؛ آنان از هیچ توطئه و فسادی درباره شما کوتاهی نمی کنند؛ شدت گرفتاری و رنج و زیان شما را دوست دارند؛ تحقیقاً دشمنی [با اسلام و مسلمانان] از لابلای سخنانشان پدیدار است و آنچه سینه هایشان [از کینه و نفرت] پنهان می دارد بزرگ تر است. ما نشانه ها [یِ دشمنی و کینه آنان] را اگر می اندیشید برای شما روشن ساختیم.(۱۱۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَهً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (۱۳۰/آل عمران)
ای اهل ایمان! ربا را که سودهای چند برابر است نخورید، و از خدا پروا کنید تا رستگار شوید(۱۳۰)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تُطِیعُوا الَّذِینَ کَفَرُوا یَرُدُّوکُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِینَ(۱۴۹/ آل عمران)
ای اهل ایمان! اگر از کافران فرمان برید، شما را به [عقاید و روش های کافرانه] گذشتگانتان بازمی گردانند، در نتیجه زیانکار خواهید شد(۱۴۹)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُوا غُزًّى لَوْ کَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِیَجْعَلَ اللَّهُ ذَٰلِکَ حَسْرَهً فِی قُلُوبِهِمْ ۗ وَاللَّهُ یُحْیِی وَیُمِیتُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ(۱۵۶/آل عمران)
ای اهل ایمان! مانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و درباره برادرانشان هنگامی که آنان به سفر رفتند [و در سفر مُردند] و یا جهادگر بودند [و شهید شدند]، گفتند: اگر نزد ما مانده بودند نمی مردند و شهید نمی شدند. [شما به کافران اعتنا نکنید] تا خدا این [اعتقاد و گفتار] را حسرتی در دل هایشان قرار دهد. و خداست که زنده می کند و می میراند؛ و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست.(۱۵۶)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (۲۰۰/آل عمران)
ای اهل ایمان! [در برابر حوادث] شکیبایی کنید، و دیگران را هم به شکیبایی وادارید، و با یکدیگر [چه در حال آسایش چه در بلا و گرفتاری] پیوند و ارتباط برقرار کنید و از خدا پروا نمایید تا رستگار شوید.(۲۰۰) {ترجمه استاد انصاریان}
منابع :پایگاه تخصص ترجمه قرآن کریم/ پیام رستگاران؛علی ثقفی/ سایت تبیان