وقتی امیرالمومنین (ع) از مسجد برگشت و چشم حضرت زهرا (س) به او افتاد بر شانههای آن حضرت تکیه کرد و فرمود:
“روحم فدای روح تو و جانم سپر بلای تو باد ای ابوالحسن! اگر در شرایط خوب باشی من با تو هستم و اگر در شرایط بدی باشی من نیز با تو هستم.”
زن کانون گرمی بخش و فرح انگیز خانواده است. قوای یک مرد به حمایت بانوی منزل از او در تمام شرایط و حالات بر می گردد. این نقش حمایت گری دو طرفه بوده به نحو هر چه تمام تر اجرا گردد. دختر و پسر مجردی تمام رشته های دوستی شان را به خاطر زندگی با همسر قطع نموده، از آزادی های گردش در پارک و سینما و دوستان گرفته تا پدر و مادر و خواهر و بردارش… بنابراین باید یک زوج از صمیم قلب هم را دوست بداند تا این علقه جایگزین تمام پیوندهایی شود که قطع شده است. خانه ای چنان صمیمی و پر نور که هر یک از اعضای خانواده مدام در این فکر باشد که هر چه زودتر خود را به خانه برساند و در آغوش خانواده اش قرار بگیرد.چند مورد از رشته های محبتی که یک زوج باید برای همدیگر تدارک ببیند را با هم مرور می کنیم:
۱-هیچ کجا و تحت هیچ شرایطی از همسرش بد نگوید و در غیاب و حضورش از او تعریف کند.
۲-همیشه حامی همسرش باشد و از او در مقابل فرزندان و دوستان وآشنایان حمایت کند.
۳-همواره عشقش را به همسفر یک عمر زندگی اش، ابراز کند. یکی از جلوه های محبت و عشق در زندگی بیان علاقه و محبت می باشد.
۴-همواره و همه جا حریم همسرش را حفظ نموده و او را تکریم کند. هر که به همسرش احترام گذاشت به او احترام گذاشته و هرکه به او بی احترامی کرد رابطه را با او سرد کند.
۵-یار و غمخوار همسرش باشد. البته مردها با کار در بیرون و دیدن ناملایمات اجتماع بسیار رنجور می شوند و نیاز به یک حامی عاطفی قوی در درون خانواده دارند که وظیفه ی بانوی خانواده را برای تامین شرایط مطلوب بیشتر می نماید.