تقویمو دستم میگیرم ماه ها رو دونه دونه نگاه میکنم و میگذرم
رجب…. شعبان…. رمضان….شوال …. ذی القعده…
میرسم به ماه ذی القعده چشمم می افته به اسم آقا امام رضا
میبینم هم ولادتشون هم وفاتشون به روایتی توی این ماهه
کنجکاو میشم و به خودم میگم پس بیخود نیست که عزیز به این ماه میگه ماه امام رضا(ع)
با خودم میگم ذی القعده اصلن ینی چی!
اصلن چرا امروز زور زیارتی مخصوص آقاست!
با همین افکار و سوالا
میرم سمت کتابخونه ی پدر
همین جور که کتابارو بالا پایین میکنم
چشمم می افته به یه مجله که با فونت درشت بالاش نوشته
“حکمت نام گذاری ۲۳ ذی القعده به نام روز زیارتی امام رضا(ع)”
با خوشحالی برش میدارم.
شروع میکنم به پیدا کردن جواب سوالم
حسابی مشغول خوندن مجله ام که عزیز با سینی چایی و بیسکوییت میاد میشینه کنارم
۳-چی داری میخونی خانوم کوچولو؟
+عزیز هیچ میدونستی که پنج روز از سال به عنوان روز زیارتی امام رضا هستش؟
میخوای برات بگم چه روزایی؟
-آره حتما من سر تا پا گوشم
” با توجه به منابع روایی می توان پنج روز را به عنوان روز زیارتی آن امام همام ذکر کرد:
* روز ۱۱ ذی القعده، ولادت با سعادت امام رضا (علیه السلام)
* روز ۲۳ ذی القعده، (بنابر برخی روایات) شهادت امام رضا (علیه السلام)
* روز ۲۵ ذی القعده معروف به روز «دحوالارض»، روزی که خدای متعال زمین را گسترانید. عبادت در آن روز آثار و برکت های عظیم و بی مانندی دارد و زیارت امام رضا (علیه السلام) در آن روز افضل اعمال دانسته شده است.
* تمام روزهای ماه رجب.
* روز آخر ماه صفر، روز شهادت امام رضا (علیه السلام)
البته در این میان، روز ۲۳ ماه ذی القعده مورد سفارش ویژه است.”
سرمو میارم بالا، عزیز با لبخند نگاهم میکنه
-خب تو این مجله شما حکمت اینکه چرا روز ۲۳ ذی القعده ینی امروز سفارش ویژه شده چیزی ننوشته؟
+چرا اتفاقا بزارین براتون بخونم
“حکمت نام گذاری این روز به عنوان روز زیارتی مخصوص امام رضا (ع):
الف: توجه دادن مردم به نقش امام رضا (ع) در ایجاد مدینه رضوی
ب: ترویج تشیع
ج: قبول امامت امام رضا (ع) نشانه قبول امامت امام زمان (عج)
د: تأکید و ترغیب به زیارت امام رضا (ع)
-خب بگو ببینم تو مدینه رضوی میدونی چیه؟
+بعله عزیز جون اتفاقا اونم نوشته:
“امام علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) طی دوران اقامت خود در مرو، برای ترقی اندیشه و اعتقادات مردم خراسان بسیار تلاش نمودند و با مناظره های علمی با اهل کتاب و عقیده های فکری گوناگون، موجبات اعتلای معرفت و بینش دینی این منطقه را که می توان از آن به عنوان «مدینه رضویه» نام برد، فراهم آوردند. آن حضرت، با تشکیل محافل علمی، کلامی و حدیثی به دفاع از اصول اسلام و فرهنگ اهل بیت (علیهم السلام) پرداختند و به شبهات و ایرادات فِرَق مختلف پاسخ دادند. لذا مردم باید این مسئله را در نظر داشته و نسبت به زحمات ایشان قدردان باشند.”
-خب این ینی چی؟
+ینی که ما این روز زحمات ایشونو برای ایجاد مدینه رضوی به خودمون یاد آور بشیم و قدر دان زحماتشون باشیم
-خب این قدردانی چجوری میتونه باشه، فقط بگیم قدردانیم کافیه؟
+نه خب…
ولی نمیدونم باید چیکار کنم
-همین کاری که داشتی الان انجام میدادی
این خودش یجور قدر دانیه
+چیکار…!
-مطالعه، راجع به ایشون و کاراشون،نمیگم خوندن زیارت و داشتن ارادت بهشون قدر دانی نیست
ولی کاری که تو الان کردی از صد تا زیارت ثوابش بیشتره…
با خوشحالی ادامه مجله رو میخونم و به این فکر میکنم که منی که اینقدر آقا رو دوست دارم چقدر بهشون شناخت دارم و پیرو دستوراتشونم
چقدر حواسم هست که ناراحتشون نکنم…
واقعا چقدر…